Bazen bu dünyaya neden geldiğini sorguladığın anlar oluyor biliyorum. Herkes koşarken sen durup bakıyorsun… Herkes konuşurken sen susuyorsun… Çünkü sen buraya sadece yaşamak için gelmedin. Senin gelişin başka.
Sen görmek için buradasın. Hissetmek, anlamak, derinlemesine fark etmek için.
Kalabalıklar sana hep biraz fazla geldi, değil mi?
Sanki herkes bir şeylere yetişmeye çalışırken, sen içindeki o derin sessizlikte nefes aldın hep.
Sosyal olmak zorunda hissettiğin zamanlar oldu belki, ama ruhun hiçbir zaman gürültüyü sevmedi.
Sen dostluğu yüzlerde değil, sessizlikte tanıdın.
Bir bakışta, bir anın içindeki sükûnette buldun gerçek bağları.
Senin yolun farklıydı.
Ve biliyorum, zaman zaman kendini “uyumsuz” sandın.
Ama aslında sen eksik değilsin.
Fazlasın…
Bu dünyanın kalın kabuğunu aşabilecek kadar hassas, derin, sezgisel bir ruh taşıyorsun.
Ve bu hassasiyetin bir zayıflık değil; Yaradan’ın sana verdiği özel bir hediye.
Sen az kişiyle ama çok derin bağlar kurmayı seçtin.
Her ortama sığamadın çünkü senin içindeki dünya çok daha başka, çok daha inceydi.
Bu yüzden bazen yalnız kaldın. Ama bil ki bu yalnızlık senin için bir eksiklik değil; bir derinleşme, bir içe dönüş, bir arınma vesilesi.
Sevgili Ben…
Lütfen kendini anlamayanlara bakıp kendinden şüphe etme.
Sen buradasın.
Görmek, fark etmek, hatırlamak ve hatırlatmak için.
Kendini ne zaman kaybolmuş gibi hissetsen…
Unutma: Senin yolun, kalabalıklarda değil.
Senin yolun içte… derinde… ışıkta…
10 Mayıs 2025--Cumartesi