Sana bir ay önce evinden mesaj yazdığım zaman, seninle iletişim kuramama durumunun beni derinden üzdüğünü dile getirmiştim. Bu konuyla ilgili çözüm önerileri de sundum. Hatta çözümün bir parçası olmaya çalıştım. Kendimce bir çözüm de buldum.
''Yeni bir mail almam'' gerekir dedin ama bu konuda bir adım atmaya yanaşmadın. Bu yüzden önerdiğim iletişim sorunu önerilerimi, önemsemediğini hissediyorum. Bu durum beni gerçekten üzüyor. Kalbim bu iletişimsizlikten dolayı inciniyor.
Bugün 4 Ekim ve sen Ankara'dasın yine. Evindeyken en azından mesaj yazabiliyordun. Neden yazamadığını şu an bilmiyorum. Yazdığım mesajlara cevap alamadım iki gündür. Mail adresini vermediğin için, bu iletişimsizliğe bir çözüm bulmaya çaba göstermediğin için, ben şu an senin için çok önemli olan bir olayın, güzelliğini seninle paylaşamıyorum ve sana hiç bir şekilde ulaşamıyorum.
Bir mail adresi alıp bana vermek ne kadar zor olabilir ki!? Bu konuyla ilgili bir şey yapmadın. Ya da sana mail adresi vermek istemiyorum demek bu kadar mı zordu! İletişim sorunumuzu hiç bir şekilde çözmeye çalışmadın. Belirsizliği hiç sevmiyorum. Artık bu konuda bir şey yapmanı beklemiyorum. Belirsizliği ben bitirmeye karar verdim.
Ben sana daha en başında benim senden bir beklentim yok demiştim. Çünkü iletişim halindeydik ve ne zaman istesem sana yazabiliyordum. İletişim sorunumuz yoktu o zamanlar. Meğerse seninle iletişim kurabildiğim için, başka bir şey beklemiyormuşum. Seninle rahatça yazışmak, iletişim kurmak bana merhem oluyormuş. Başka hiç bir şey umurumda değilmiş. Seninle birebir iletişim kurabilmek ne kadar değerliymiş, bunu iletişimi kaybedince daha iyi anladım.
Demek ki, iki tarafında istemesi gerekiyor iletişimi. Ben çok isteyince, sen istemeyince olmuyor işte. Sana kıyamıyorum. Sana ısrar etmek, seni bunaltmak istemiyorum. Benimle iletişim kurmak senin için bir şey ifade etmiyorsa, nasıl istiyorsan öyle olsun.
Benimle iletişim kurmanın, senin için bir anlamı yoksa, ben bu konuda hiç bir şey yapamam. Benim payıma, sadece bu durumu kabullenmek ve sana saygı duymak düşer. Bu iletişimsizliği çözecek bir güç yok elimde. Elimden gelen bir şey olsa sonuna kadar uğraşırdım. İlk defa kendimi böyle çaresiz hissediyorum. Hayatta her şeyi çözebileceğine inanan ben, çözümü çok kolay olan bir iletişimsizlik sorununu ne yaptıysam çözemedim.
Özetlersek; Benim kalbimde sana derin duygularım var. Ben bu yüzden seninle iletişim kurmak ve duygularımı yazarak sana ulaştırmak, aktarmak istiyordum. Seninle yazışmak beni mutlu ediyordu. Senin benim yazdıklarımı okurken ne hissettiğini ve benim sana olan duygularımın, sana ne düşündürdüğünü, ne hissettirdiğini bilmiyorum. Saygından, gerçek düşüncelerini ve hislerini, belki de hiç anlatamadın. Bana karşı her konuda, açık ve net olabilmeni çok isterdim.
Bazen sözlere gerek yoktur. Davranışlar anlatır zaten her şeyi. Bu iletişimsizlik konusunu tamamen kapatıyorum. Bir daha sana bu konuda ne bir sitemim olur, ne de bir isteğim olur. Şu andan sonra, iletişim sorunu konusunda, sana hiç bir şey söylememeye karar verdim.
Umarım bir gün, beni ve duygularımı daha iyi anlarsın. Ben senin varlığınla mutlu olabiliyorum. Senin varlığınla, kalbimdeki sonsuz aşk duygusuyla ve sevginle iyi ve mutlu olmaya çalışacağım. Tüm güzellikler seninle olsun! Sen sağlıklı ve iyi ol yeterli benim için. Ben seni anladım/anlıyorum merak etme.
04 Ekim 2024